جان گری (John Gray) معتقد است که عدم درک تفاوت‌ها دلیل درگیری و کشمکش‌های زناشویی است. او در این کتاب سعی می‌کند مسئله‌ی ازدواج و درگیری‌هایش را از هر دو دیدگاه بررسی کند. او با مقایسه‌ی دیدگاه‌ زنان و مردان، این تفاوت دید دو جنس مخالف را نشان می‌دهد. گری بعد از مشخص کردن دلیل اختلاف؛ راهکارهای کاربردی و جامعی  را ارائه می‌دهد تا بتواند اندکی از این تفاوت‌ها را به شباهت تبدیل کند.

گزیده ای ازکتاب: برای بسیاری از مردان اثبات این‌که آن‌ها قادرند به هدف‌شان برسند، بسیار اهمیت دارد، حتی اگر این هدف مسئله‌ی پیش‌پا افتاده‌ای مثل رانندگی برای رفتن به یک رستوران یا مهمانی باشد. عجیب آن است که مردان  نسبت به مسائل پیش پا افتاده و جزئی بیشتر از مسائل بزرگ حساس هستند و توجیه آن‌ها این است:«اگر همسرم برای انجام کار‌های پیش پا افتاده‌ای مثل پیداکردن یک آدرس به من اعتماد نداشته باشد، چکونه می‌تواند درکارهای مهم‌تر به من اطمینان کند؟» مردان هم‌چون نیاکان مریخی‌شان در اموری مثل تعمیر وسایل فنی و مکانیکی، یافتن یک نشانی یا حل مسائل خود را متخصص می‌دانند و به این افتخار می‌کنند. در چنین مواقعی مردها احتیاج دارند که زن‌ها به جای توصیه و انتقاد آن‌ها را صمیمانه تایید کند.

یاد گرفتن، گوش دادن

اگر مردی تفاوت خود و همسرش را نداند، زمانی که تصمیم می‌گیرد به او کمک کند وضع را بدتر می‌کند. مرد باید بداند، وقتی همسرش ار مشکلاتش حرف می‌زند می‌خواهد به او نزدیک‌تر شود نه این‌که راه حل پیدا کند.

در بسیاری از مواقع یک زن فقط می‌خواهد احساسش را درباره‌ی روزی که سپری کرده با شوهرش در میان بگذارد، اما همسرش که فکر می‌کند او به کمک احتیاج دارد حرفش را قطع می‌کند تا راه‌حل‌های بی‌شماری به او پیشنهاد نماید. به همین دلیل زن ناراحت می‌شود اما همسرش نمی‌داند که او چرا خوشحال و راضی نیست.

گزیده ای ازکتاب: منیژه به خود آمد. محکم بر تخت نشست و دست هایش را بر دستگاه تخت چسباند تا لرزششان را پنهان کند. به بیژن خوش آمد گفت، اما نگفت از دیدارش چه غوغایی در دلش برپاست. روی از او گرداند، اما نگفت احساس می کند روی ماهش را پیش از این دیده و انگار سال هاست او را می شناسد. احوال بیژن را پرسید و بیژن که حالش زیر و زبر شده بود، واژه ها را گم کرد و زبانش نچرخید. از حال بیرون جهید و به گذشته چنگ زد. «من… من… برای شکار گرازهای وحشی آمده بودم و من… من… یک تنه صدتایشان را سر بریدم و شاخ از سر جدا کردم. می خواهید نشانتان بدهم؟»

منیژه با لبخندی نرم گفت: «دیدن شاخ گراز چه قیمتی دارد؟ از هنرهای دیگرتان بگویید.»

«هنر؟ کدام پهلوان را می شناسید که یک تنه، صد گراز شکار کند؟»

«آه… پس اهل جنگ و کشتارید…»

«نه… جنگ یک روی سکه ی من است. می جنگم برای زندگی، جنگجویی دلیرم، اما جنگ طلب نیستم. سینه ام را اگر بشکافید، قلبی خواهید یافت نرم تر از حریر و نازک تر از بال پروانه ها.»