لغت یا واژة متافیزیک در اندیشة شارحان و فیلسوفان کهن با بخش پنهان وجود یا همان هستی متعالی مترادف بوده است. این اصطلاح از اصل یونانی "متاتافوسیکا" گرفته شده که با حذف حرف تعریف یونانی "تا" و مزج دو کلمة یونانی"متا"(بعد) و "فوسیکا" (طبیعت)به صورت متافوسیکا درآمده و به معنی فلسفة اولی، علم اعلی یا حکمت امور متعالی استعمال شده است. اما این اصطلاح را با مفهوم سینما چگونه جم کنیم؟ نخستین فیلسوفی که از وجهة متافیزیکی سینما سخن میگوید موریس مرلوپونتی است. وی در مقالة پدیدارشناسی ادراک مینویسد:سینما معرفت پنهان و شناخت ثانوی را جایگزین وضعیت طبیعی ادراک میکند.
واقعی پنداشتن سینما همان قدر نادرست است که واقعی پنداشتن جهان،این هر دو باز نمودند؛چون تصویری در آینه یا شبحی بر صورت ماده.آنچه ما را به حقیقت نزدیک میکندتوجه به عملکرد روحی است که در پشت این بازنمایی در حال آفرینش است.
